Omschrijving van de juridische term Prorogatie:
Prorogatie is de situatie waarin partijen in een civiele procedure afspreken hun geschil voor te leggen aan een rechter die normaal gesproken niet bevoegd zou zijn om hun zaak te horen. Het is een vorm van contractuele bevoegdheidsuitbreiding waarbij de partijen gezamenlijk kiezen voor een ander dan het wettelijk voorziene forum.
Prorogatie wordt meestal toegepast in civiele zaken waarbij partijen om praktische redenen de voorkeur geven aan een rechtbank die geografisch gunstiger gelegen is of waarvan zij denken dat deze gespecialiseerd is in het soort zaken dat zij aanhangig maken. Het is een uitzondering op de algemene regels van de rechterlijke competentie, die normaal gesproken strikt door de wet worden voorgeschreven.
De prorogatie moet uitdrukkelijk worden overeengekomen door alle partijen. Dit kan gebeuren door een schriftelijke overeenkomst en soms ook mondeling tijdens een zitting. Het is belangrijk op te merken dat prorogatie niet toegestaan is in zaken waarin uitsluitende bevoegdheid geldt; dit zijn zaken waarvoor bij wet bepaald is dat alleen een bepaalde rechter of rechtbank bevoegd is.
Juridische context waarin de term Prorogatie gebruikt kan worden:
Contractueel geschil:
Stel, twee bedrijven, een gevestigd in Groningen en een ander in Maastricht, hebben een geschil over de interpretatie van een leveringsovereenkomst. Hoewel volgens de wet de rechtbank in Maastricht bevoegd zou zijn omdat het gedaagde bedrijf daar gevestigd is, kiezen beide partijen ervoor om de zaak voor te leggen aan de rechtbank in Utrecht. Ze doen dit vanwege de centrale ligging en de expertise van deze rechtbank in zaken over handelsovereenkomsten. Beide partijen ondertekenen de prorogatieovereenkomst waarmee zij de bevoegdheid van de rechtbank in Utrecht erkennen.
Internationale handel:
Een Nederlandse ondernemer en een Belgische leverancier zijn betrokken bij een geschil over de kwaliteit van geleverde goederen. Normaal gesproken zou de ondernemer de leverancier in België moeten dagvaarden, maar omdat beide partijen regelmatig zaken doen in Nederland en vertrouwen hebben in het Nederlandse rechtssysteem, komen ze overeen om eventuele geschillen voor te leggen aan een Nederlandse rechtbank. Ze leggen deze afspraak vast in een clausule in hun contract, waarmee prorogatie van de bevoegdheid naar de Nederlandse rechtbank wordt bewerkstelligd.
