Omschrijving van de juridische term Principaal beroep:
Principaal beroep is een term uit het Nederlandse procesrecht en duidt op de mogelijkheid voor een partij om zich te wenden tot een hogere rechter om een nieuwe beslissing te verkrijgen over een zaak die al door een lagere rechter is beoordeeld. Wanneer een partij (appellant) het niet eens is met de uitspraak van bijvoorbeeld de rechtbank, dan kan deze partij in principaal beroep gaan bij het gerechtshof.
Het principaal beroep staat tegenover het incidenteel beroep, wat een beroep is dat door de wederpartij (geïntimeerde) wordt ingesteld nadat het principaal beroep is aangevangen. Met andere woorden, het incidenteel beroep is een reactie op het beroep van de appellant en kan alleen ingesteld worden nadat het principaal beroep is ingesteld.
In principaal beroep heroverweegt de hogere rechter de zaak in zijn geheel. Dit betekent dat er niet alleen gekeken wordt naar de juridische aspecten, maar ook naar de feiten. In civiele zaken, waar principaal beroep het meest voorkomt, kan de appelrechter de feiten opnieuw beoordelen en tot een eigen oordeel komen.
Juridische context waarin de term Principaal beroep gebruikt kan worden:
Beroep in civiele zaken:
Stel dat een consument een zaak verliest bij de rechtbank, waarbij het gaat om een geschil over een koopovereenkomst. De consument is het niet eens met deze uitspraak omdat hij vindt dat de rechtbank bepaalde bewijzen niet juist heeft gewaardeerd. Hij besluit in principaal beroep te gaan bij het gerechtshof om zijn gelijk te halen. Bij het gerechtshof krijgt hij de kans zijn zaak opnieuw te bepleiten en aanvullend bewijs aan te dragen.
Beroep in strafzaken:
Een verdachte wordt door de rechtbank veroordeeld voor diefstal. De verdachte en zijn advocaat zijn van mening dat de rechtbank de getuigenverklaringen verkeerd heeft geïnterpreteerd en dat er te weinig rekening is gehouden met het ontbreken van direct bewijs. De verdachte gaat in principaal beroep bij het gerechtshof, hopend op vrijspraak of een lagere straf.
