Omschrijving van de juridische term Magistratuur:
Magistratuur verwijst naar de rechterlijke macht in zijn geheel, dat wil zeggen de instantie binnen de staatsinrichting die verantwoordelijk is voor de rechtspraak. De magistratuur omvat alle rechters en officieren van justitie die deel uitmaken van de rechtbanken, gerechtshoven en de Hoge Raad in Nederland. Leden van de magistratuur worden ook wel magistraten genoemd.
De taak van de magistratuur is om geschillen te beslechten, recht te spreken en de rechtsorde te handhaven. Dit gebeurt door het toepassen van wetten op individuele gevallen, waarbij de magistraten onafhankelijk en onpartijdig dienen te zijn. In het Nederlandse rechtsstelsel is de magistratuur strikt gescheiden van de wetgevende en uitvoerende macht, wat een essentieel beginsel is van de trias politica, de scheiding der machten.
Rechters beslissen over civiele geschillen, strafzaken en bestuursrechtelijke zaken. Zij interpreteren de wet, beoordelen de feiten en spreken vonnissen uit. Officieren van justitie zijn verantwoordelijk voor de handhaving van de wet; zij leiden het opsporingsonderzoek en vervolgen strafbare feiten. De magistratuur heeft een essentiële functie in het waarborgen van de rechtsstaat en het beschermen van de rechten van burgers.
Juridische context waarin de term Magistratuur gebruikt kan worden:
Bij een strafzaak: Een officier van justitie brengt een zaak voor de rechter en eist een bepaalde straf tegen de verdachte. De rechter, als lid van de magistratuur, weegt de bewijzen, past het strafrecht toe en spreekt een vonnis uit.
Bij een civiel geschil: Twee partijen hebben een geschil over een contract. Ze brengen hun zaak voor de civiele rechter, die hun argumenten aanhoort, de relevante wetten toepast en een juridisch bindende beslissing neemt om het geschil te beslechten.
