Omschrijving van de juridische term Kinderstrafrecht:
Het kinderstrafrecht, ook bekend als het jeugdstrafrecht, is een specifiek deel van het Nederlandse strafrecht dat van toepassing is op minderjarigen, oftewel jongeren tussen de 12 en 18 jaar oud. De nadruk ligt binnen dit rechtssysteem op heropvoeding en re-integratie van de jeugdige in de samenleving, eerder dan op vergelding, wat meer karakteristiek is voor het strafrecht voor volwassenen.
De uitgangspunten van het kinderstrafrecht zijn neergelegd in wet- en regelgeving, met name in het Wetboek van Strafrecht en het Wetboek van Strafvordering, en worden verder ingekleurd door internationale verdragen zoals het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind. Het kinderstrafrecht erkent dat jongeren in een ontwikkelingsfase zitten en nog volop in groei zijn, wat betekent dat hun vermogen tot oordeelsvorming en inzicht in de gevolgen van hun handelen nog niet volledig ontwikkeld is. Daarom zijn de procedures, rechten, en beschermingsmaatregelen in het kinderstrafrecht ingericht om rekening te houden met hun leeftijd en ontwikkelingsniveau.
Juridische context waarin de term Kinderstrafrecht gebruikt kan worden:
Een 14-jarige jongen wordt veroordeeld voor diefstal. De kinderrechter neemt in overweging dat de jongen onder invloed van verkeerde vrienden handelde en geen criminele voorgeschiedenis heeft. De rechter besluit een taakstraf op te leggen en verbindt hieraan een voorwaardelijke jeugddetentie met als voorwaarde dat de jongen een training volgt bij een jeugdzorginstelling om zijn gedrag te verbeteren en te leren omgaan met groepsdruk.
Een 17-jarige die meermaals geweld heeft gebruikt, staat voor de kinderrechter. Gezien de herhaaldelijke aard van het geweld en de ernst van de incidenten, kan de rechter besluiten tot een onvoorwaardelijke jeugddetentie. De rechter kan echter ook kiezen voor een combinatie van detentie en begeleiding, bijvoorbeeld door de PIJ-maatregel op te leggen, met als doel intensieve behandeling en heropvoeding.
