Omschrijving van de juridische term Huisarrest:
Huisarrest, ook wel thuisdetentie genoemd, is een vorm van straf of maatregel die in het Nederlandse rechtssysteem kan worden opgelegd. Hierbij wordt een persoon niet in een penitentiaire inrichting geplaatst, maar moet hij of zij voor een bepaalde periode binnen een specifieke woning of andere aangewezen verblijfplaats blijven. Deze maatregel beperkt de vrijheid van de betrokkene, maar in mindere mate dan wanneer deze in een gevangenis of huis van bewaring zou zitten.
Huisarrest kan worden opgelegd als alternatieve sanctie of als onderdeel van een voorwaardelijke straf, waarbij iemand bijvoorbeeld in het weekend of gedurende de avonduren niet naar buiten mag. Het kan ook als voorlopige maatregel worden toegepast in afwachting van een proces. In Nederland wordt elektronisch toezicht vaak gebruikt om naleving van huisarrest te controleren. Dit houdt in dat de veroordeelde een elektronische enkelband draagt die signalen uitzendt naar een controledienst.
Juridische context waarin de term Huisarrest gebruikt kan worden:
Een voorbeeld van een situatie waarbij huisarrest zou kunnen worden opgelegd is bij een minderjarige die een delict heeft begaan. De rechter kan besluiten dat het in het belang van de jonge veroordeelde is om in de thuisomgeving te blijven en daar onder toezicht te staan, in plaats van in een jeugdinrichting geplaatst te worden.
Een ander voorbeeld kan een volwassene zijn die veroordeeld is voor een misdrijf, maar waarbij de rechter van mening is dat de doelen van straf beter bereikt kunnen worden door de betrokkene niet volledig uit zijn sociale omgeving te verwijderen. Hierbij kan gedacht worden aan een witteboordencrimineel die geen direct gevaar voor de samenleving vormt.
